تاریخچه :
در نیمه دوم دهه چهل قرن چهاردهم هجری شمسی ، طراحی دروازه غربی ورود به شهر تهران ، در مجاورت با فرودگاه بین المللی مهرآباد و بسیاری از مسیرهایی که از نقاط غربی کشور به تهران منتهی می شوند و در معرض دید مردم ، گردشگران ، میهمانان عالی رتبه سیاسی و نظایر آن قرار می گرفت ، به مسابقه گذاشته شد .
هدف ، طراحی بنایی یادمانی بود که علاوه بر داشتن تاثیرات بصری خاص ، تداعی کننده پیشینه تاریخی ، فرهنگی و هنری این سرزمین باشد و به عنوان نماد پایتخت ایران نیز ، محسوب شود .
در این مسابقه ، طرح ارائه شده توسط حسین امانت که در آن زمان یکی از دانشجویان سالهای پایانی رشته معماری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود ، برنده شد . طرح او ، پس از پذیرش اولیه ، تکمیل و با دقت نظر خاص ، به نقشه های اجرایی تبدیل شد . نظارت بر حسن اجرا نیز بر عهده مهندسین مشاور حسین امانت و  همکاران بود و محاسبات فنی توسط دفتر Ove Aroup  انجام شد .
بخش اصلی این بنا طی سی ماه ، با کیفیت اجرایی بسیار بالا و جزییاتی که برای اولین بار برای این ساختمان طراحی شده بود ، اجرا و در 24 مهرماه 1350 هجری شمسی افتتاح شد و بخش های جانبی آن ، در سال 1353 هجری شمسی مورد بهره برداری قرار گرفت .

بنياد رودکي در سال 1382 مرکز فرهنگي هنري انقلاب اسلامي در برج آزادی را با هدف شناسايي و شناساندن هنرمندان و فرهيختگان و متخصصاني که با تلاش و کوشش در مسير معرفي فرهنگ و هنر ايراني و اسلامي همت گماشته‌اند و همچنین ابعاد مختلف انقلاب اسلامي و رهبري انقلاب به نسل جدید، به راه انداخت.

پس از بحث و تبادل نظر در شوراي برنامه ريزي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي و تصويب کليات طرح، بلافاصله مراحل بازسازي مجموعه آغاز و برنامه هاي نرم افزاري و سخت افزاري گسترده اي براي راه اندازي اين مرکز تدارک ديده شد. سامانه‌هاي جديد نمايش ليزر گرافيک و ويدئو پروژکتور در این مکان مستقر شدند و سالن موزه و ظرفیت آن گسترش پیدا کرد و سامانه‌هاي لازم جهت افزايش ضريب

ايمني مجموعه، در آن نصب شد. همچنین دوربين هاي ويژه در طبقه فوقاني برج جهت تماشاي مناظر تهران از بام برج و گرفتن عکس يادبود با‌تقاضاي بازديدکنندگان نصب شدند. سالن نمايش و پرده آب و سامانه هاي نور و صدا و اسلايدرها و کليه بخش هاي فني و برق و تأسيسات مجموعه نیز تعمير و تجهيز شدند.